Namaszczenie chorych to sakrament, który wielu osobom kojarzy się z ostatnimi chwilami życia. Często nazywa się go mianem „ostatniego namaszczenia”, choć nie oznacza to, że namaszczenie przyjmuje się tuż przed śmiercią. Kto może przyjąć ten sakrament? Udzielany jest wierzącemu, który zmaga się z poważną chorobą, dlatego można przyjąć go nawet kilka razy w życiu. Jak przebiega ostatnie namaszczenie i czy trzeba się do niego przygotować? Na te i inne pytania odpowiadamy w artykule.
Spis treści
Czym jest sakrament namaszczenia chorych?
Sakrament namaszczenia chorych to jeden z siedmiu sakramentów katolickich, ustanowiony jako znak Bożego wsparcia i uzdrowienia dla osób przeżywających trudności zdrowotne. Nie jest przeznaczony jedynie dla osób umierających, lecz wszystkich, którzy zmagają się z poważną chorobą (może być udzielony w przypadku osób starszych i młodszych).
Podczas namaszczenia chorych kapłan modli się o zdrowie i wsparcie duchowe dla osoby przyjmującej sakrament. Głęboka symbolika tego obrzędu podkreśla nie tylko troskę Kościoła o ciało i ducha, ale także przypomina o obecności Boga w cierpieniu i chorobie.
Czy namaszczenie chorych odpuszcza grzechy?
Namaszczenie chorych jest sakramentem, który wspiera duchowo i fizycznie, jednak nie pełni tej samej funkcji co sakrament pokuty i pojednania. Choć nie odpuszcza grzechów w sposób bezpośredni, przyczynia się do duchowego wzmocnienia, a osoby, które przyjmują je z wiarą, doświadczają często pokoju wewnętrznego i zbliżenia się do Boga.
Jeśli jednak osoba chora nie miała możliwości odbycia spowiedzi, sakrament namaszczenia chorych może być traktowany jako dar łaski, pomagający przezwyciężyć lęk i pojednać się z Bogiem w trudnym momencie życia.
Kiedy można przyjąć sakrament namaszczenia chorych?
Sakrament można przyjąć w sytuacji nagłego pogorszenia stanu zdrowia lub nawracającej choroby. Czasami namaszczenie wykonywane jest przed poważnymi operacjami chirurgicznymi. Zgodnie z prawem kanonicznym, kapłani udzielają tego sakramentu również osobom starszym, którym nie zagraża poważna choroba, ale z racji wieku odczuwają brak sił i wyraźne osłabienie.
Nie ma przeciwskazań, aby namaszczenie nie mogło być powtarzane kilkukrotnie, ale możliwość ta nie powinna być nadmiernie wykorzystywana przy każdej, nawet lekkiej chorobie. Wizyta kapłana w domu z założenia ma dotyczyć sytuacji, gdy zagrożone jest ludzkie życie.
Z drugiej strony, praktyka Kościoła zachęca, aby nie odkładać tego sakramentu na ostatnią chwilę, lecz przyjmować go w momencie pełnej świadomości. Zgodnie z wytycznymi kapłan może dokonać namaszczenia chorego, jeśli dana osoba wyzbyła się grzechu ciężkiego i wyraża skruchę. Co istotne, sakramentu nie należy udzielać zmarłym.
To na najbliższej rodzinie spoczywa obowiązek powiadomienia kapłana o potrzebie namaszczenia. Czasami zajmuje się tym też personel szpitala, jeśli ma informację, że chory jest osobą wierzącą.
Namaszczenie a spowiedź – czy jest obowiązkowa?
Warunkiem koniecznym do otrzymania namaszczenia jest brak grzechu ciężkiego. Jeśli chory nie ma czystego sumienia, powinien najpierw się wyspowiadać.
Istnieje jednak wyjątek. Namaszczenie wykonywane jest też w przypadku chorych w stanie agonalnym i tych, którzy znajdują się w tymczasowej lub trwałej śpiączce. Wtedy z powodów zdrowotnych taka osoba nie jest w stanie przystąpić do spowiedzi. W takich sytuacjach namaszczenie chorych pełni rolę odpuszczenia win i ostatecznego pojednania z Bogiem.
Jak przebiega sakrament namaszczenia chorych?
Jeśli istnieje taka potrzeba, na początku ceremonii odbywa się spowiedź. Dopiero potem wykonywany jest sakrament namaszczenia chorych. Kapłan odmawia modlitwy, prosząc o łaskę zdrowia i duchowego wzmocnienia dla osoby chorej (trzyma wtedy ręce na głowie danej osoby). Najważniejszym momentem jest namaszczenie czoła i dłoni chorego świętym olejem. W trakcie tej czynności kapłan wypowiada następujące słowa:
„Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaską Ducha Świętego. Amen. Pan, który odpuszcza grzechy, niech cię wybawi i łaskawie podźwiga.“
Później kapłan odprawia Eucharystię i udziela choremu Komunii św. (jeśli stan zdrowia na to pozwala).
W jaki sposób przygotowuje się do sakramentu namaszczenia chorych?
Jeśli wizyta kapłana ma miejsce w domu chorego, należy przygotować stół – tak jak na wizytę po kolędzie. Najlepiej położyć biały obrus i przygotować krzyż, świece, kropidło, odrobinę waty i pojemnik z wodą święconą.
Podsumowując, sakrament namaszczenia chorych jest źródłem duchowego wsparcia i pocieszenia dla osób zmagających się z poważnymi chorobami lub osłabieniem zdrowia. Obrzęd ten składa się z modlitwy i namaszczenia świętym olejem. Zasady jego wykonywania reguluje prawo kanoniczne. Może być udzielany zarówno w domu, jak i w szpitalu. Warto pamiętać, że sakrament namaszczenia powinien być poprzedzony spowiedzią. Tylko w szczególnych przypadkach kapłan namaszcza chorego pomimo posiadania grzechu ciężkiego.